تأثیر احساس خطر شغلی بر بهرهوری و کیفیت زندگیِ کاریِ کشاورزان روستایی مطالعه موردی: بخش مرکزی شهرستان بهاباد

کشاورزی از جمله مشاغلی است که ذاتاً با مجموعه‌ای از مخاطرات روبه‌روست. در پژوهش حاضر ضمن شناخت میزان تأثیرپذیری و حس کشاورزان از این مخاطرات، به بررسی تأثیر آن بر بهره‌وری و کیفیت ذهنی زندگی کاری آنان پرداخته می‌شود. روش به کارگرفته شده در این پژوهش، توصیفی – تحلیلی، و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش نیز مشتمل است بر کشاورزان روستایی ساکن در بخش مرکزی شهرستان بهاباد (1186 بهره‌بردار). با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه 134 نفر تعیین گردید و آنها به صورت تصادفی و به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. گردآوری داده‌های مورد نیاز از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه‌های تدوین شده صورت گرفت. در تنظیم پرسشنامه‌ها کوشش گردید تا با استفاده از منابع اطلاعاتی و دیدگاه‌های خبرگان، کشاورزان و کارشناسان کشاورزی منطقه، منابع تولید احساس مخاطره‌های شغلی کشاورزان، با استفاده از دیدگاه و نظر استادان، مؤلفه‌های مرتبط با بهره‌وری و کیفیت زندگی کاری کشاورزان شناسایی گردد. داده‌های جمع‌آوری شده وارد نرم‌افزار SPSS شد و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که احساس خطر شغلی کشاورزان سبب کاهش بهره‌وری و همچنین کاهش کیفیت زندگی شغلی کشاورزان شده است. در واقع کشاورزانی که به میزان کمتری در شغل خود احساس خطر می‌کنند، بهره‌وری بیشتری داشته‌اند و کیفیت زندگی کاری‌شان نیز بهتر بوده است.